نیل پستمن استاد علوم و فنون دانشگاه نیویورک از منتقدان و صاحب نظران شهره در زمینه رسانه و تکنولوژی بود که نکات جالبی را در زمینه ارتباطات بیان می کند.
((استفاده از رایانه و وسایل تکنولوژیکی کمک آموزشی در مدارس غربی باعث شده ارتباط انسانی بین معلم و دانش آموز، بیش از پیش ضعیف شود پرورش کم رنگ موجود هم از بین برود. باید توجه داشت که اساساً فهم در آدمی یک مقوله کیفی و روحی است و نه کمی و مادی. کامپیوتریزه و تکنولوژیزه کردن آموزش باعث شده تا دانش آموزان به شدت در درک، حسی و ظاهری شوند و از توان فهمیدن مطالب در نظام آموزشی مدارس هم عاجز باشند. روابط بین دانش آموز و رایانه مادی است و الزاما فهم و درک را به همراه ندارد...))
علاوه بر این استفاده از رایانه برای کودکان، باعث می شود تا خلاقیت و قدرت
ذهنی آنها به دلیل رسیدن به پاسخ های فوری و بی زحمت کم شود. همچنین حواس
آنها ضعیف می شود و در یک یا دو حس متمرکز می گردد. یادگیری هم منفعلانه و
نه مستقل و فعالانه خواهد بود.
باید توجه داشت که در نظام تعلیم و تربیت دینی رابطه استاد و شاگرد بسیار پر اهمیت تر از محتوای آموزشی است و در احادیث شرط علمی را که برای فرد نافع و هادی است را احترام به استاد با رعایت ویژگی های خاص دانسته اند.
در شیوه آموزشی قدیم و دینی اگر چه دانش آموز در فراگیری علم باید بسیار زحمت میکشید ولی نوع آموزش به گونه ای بود که علاوه بر یاد دادن مطالب قوه تفکر و تعقل فرد را احیاء می کرد و اینگونه بود که ما در حوزه های علمیه بسیار مجتهدینی را می یافتیم که در سنین پایین قوه اجتهاد را بدست آورده اند.
البته به وضوح آشکار است که نوع دنیای جدید که بنای خود را بر پرده دری از ساحت های مقدس و اللهی گذاشته است این مراعات ها و شیوه آموزشی را زیر پا می گذارد تا انسانی را که می خواهد بسازد؛ انسانی که علم را نه برای تقرب به خداوند بلکه برای آسایش و رفاه بیشتر در این دنیا مطالبه می کند.
